Starostowie w Drugiej Rzeczypospolitej byli urzędnikami państwowymi, z czego wynikało, że o miejscu ich służby formalnie decydowały władze centralne, a dokładniej minister spraw wewnętrznych. Jednocześnie kompetencje starostów powiatowych jako stojących na czele administracji samorządowej szczebla powiatowego były ścisłe związane ze środowiskami lokalnymi mieli oni w swym ręku podstawowe instrumenty wpływu na życie społeczno-ekonomiczno-polityczne podległego powiatu, rozwój jego infrastruktury czy działalność organizacji społecznych na jego terenie. Ze zbiegu tych dwóch okoliczności wynika jasna konkluzja z jednej strony mamy do czynienia z osobami, które często zostawiły po okresie swojego urzędowania bardzo wymierne efekty, ważne dla społeczności lokalnych, ale z drugiej strony w zdecydowanej większości przypadków nie były związane swym pochodzeniem z zarządzanym obszarem (inaczej niż współcześnie). (ze Wstępu)
czuly.jpg)
.jpg)
