Akceptacja niepełnosprawności, zgodnie z założeniami B. Wright (1983), nie jest tożsama z rezygnacją i uległością względem posiadanych ograniczeń oraz poddaniem się nieuchronności świata. Oznacza jedynie, albo aż, zaakceptowanie straty. [] Proces akceptacji straty jest niezwykle złożony i wielowymiarowy, ale możliwy do realizacji po spełnieniu określonych warunków, tj. dokonaniu zmian w wartościach. Starając się określić zmienne mające znaczenie dla zaakceptowania własnego stanu przez kobiety z niepełnosprawnością ruchową, w prezentowanej książce skupiono się na kwestii podejmowanego przez nie radzenia sobie oraz posiadanych zasobów radzenia sobie [], na czym w niewielkim stopniu koncentrowała się dotychczasowa literatura przedmiotu, zwłaszcza w odniesieniu do grupy kobiet z nabytą niepełnosprawnością ruchową [].
.jpg)
czuly.jpg)
