Pierwsze syntetyczne opracowanie łacińskich traktatów metodologii historii w dawnej Polsce. Ukazuje ono dorobek w zakresie refleksji nad sztuką dziejopisarską w średniowieczu, renesansie i baroku. Przedmiotem analiz są przede wszystkim samodzielne łacińskie rozprawy metodologii historii, ale także dzieła historyczne Galla, kadłubka i Długosza. Autor dowiódł, że już w czasach staropolskich próbowano definiować historię i jej rolę naukową i społeczną, dokonywano podziału źródeł i sposobów ich analizy, zastanawiano się czym jest narracja historyczna jaki jest stosunek historii do innych nauk. Książka adresowana jest do historyków, filologów oraz osób interesujących się polską kulturą czasów dawnych. Jej ukazanie się będzie wielkim wydarzeniem w polskiej humanistyce.