Układ książki z podziałem na wytwórców białej broni i sprzedawców sygnujących broń został zachowany, jak w tomie pierwszym, lecz zaprezentowany w innej kolejności. Z tym, że ilustracje wzbogacające historie firm zostały włączone do tekstów, a tablice broni, w większości kolorowe, nie są zgrupowane na końcu tomu, tak jak to było poprzednio z wszystkimi ilustracjami, lecz na końcu opisu historii firm, których dotyczą. Jakość reprodukowanych fotografii jest różna, wiele z nich to zdjęcia amatorskie, robione przed laty przez właścicieli broni specjalnie dla potrzeb tej pracy. Dziś są nie do powtórzenia; odeszli niektórzy z autorów, a i fotografowane obiekty często przeszły w inne ręce. Przeważają jednak zdjęcia wykonane w ostatnich latach techniką cyfrową. Fotografie oryginalne z międzywojnia są wyróżnione graficznie. Mają przyciągać uwagę i przywoływać zdjęcia z albumów rodzinnych jak też wspomnienia o bliskich lub znajomych, których zbrojnym czynom zawdzięczamy odrodzenie Polski Niepodległej. To oni walczyli omawianym orężem i z nim wiąże się wiele bohaterstwa, emocji, ale też nostalgii za minionym etosem Legionów Polskich, chwałą zwycięskiej wojny roku 1920 i legendą kawaleryjską. Mimo że książka nie jest katalogiem broni, to omawiając wybrane egzemplarze starałem się zachować porządek opisu katalogowego, przedstawionego przez Wandę Bigoszewską w artykule: Metody inwentaryzacji w Muzeum Wojska Polskiego, [w:] "Muzealnictwo Wojskowe", t. 1, Warszawa 1959. System terminologiczny oparty został na pracy Michała Gadowskiego i prof. Zdzisława Żygulskiego jun., Słownik polskiej terminologii uzbrojenia historycznego, Warszawa 1982. Dane techniczne broni, i to niepełne, przytaczane są tylko wówczas, kiedy prezentowane egzemplarze należą do wąskiej grupy rzadko dostępnego oręża na rynku antykwarycznym, a w zbiorach muzealnych i prywatnych znajdują się najczęściej ich pojedyncze sztuki.
.png)
.jpg)
.png.png)
.png)
