Maria Wojtak proponuje nową interpretację ram poznawczych polskiej genologii postrzega ją jako otwartą przestrzeń badawczą, która jest formowana metodologicznie przez różne style myślowe. Porządkując tę przestrzeń, nie tylko docenia rozmaitość możliwych perspektyw i wielość propozycji badawczych, przekonuje także, że są one komplementarne. Nie ma potrzeby porównywania poszczególnych ujęć czy wartościowania funkcjonujących typologii [...]. Najważniejsze, by przyjmowane założenia teoretyczne (wraz z aparaturą pojęciową) i analityczne aplikacje tworzyły spójną całość oraz by pozwalały objąć naukową refleksją nieprzebrane bogactwo zjawisk komunikacyjnych. Taką właśnie postawę Autorka przedstawia w książce i taką od lat prezentuje, z podziwu godną konsekwencją trzymając się stopniowo wypracowywanego i wciąż doskonalonego instrumentarium badawczego. Nie narzuca innym swojego punktu widzenia, a jednak dzięki klarowności i nośności analitycznej przedstawianej przez siebie koncepcji (zawsze sprawdzanej na materiale, na tekstach występujących w różnych dziedzinach komunikacji) - niepostrzeżenie zyskuje całe rzesze nieformalnych uczniów i współpracowników. W ten sposób urzeczywistnia się idea zawarta w słowach genologia to styl myślowy. - z opinii wydawniczej dr hab. Anny Wojciechowskiej, prof. UZ
.png)
.jpg)
.png)
