Wpływ działalności człowieka na stan otaczającej go przyrody nurtował ludzkość od dawna. Dopiero jednak XX wiek uświadomił nieodwracalność ingerencji w elementy środowiska i zmobilizował społeczność międzynarodową do podjęcia aktywnych działań na rzecz jego ochrony. Pół wieku od wystąpienia U Thanta, postrzeganego jako prekursora współczesnej myśli środowiskowej, doświadczyliśmy ogromu deklaracji, zobowiązań, działalności legislacyjnej oraz innego rodzaju inicjatyw na rzecz regulacji działalności człowieka i jej wpływu na ekosystem. Aktywności te rozwijały się wielotorowo i już w latach siedemdziesiątych XX wieku zidentyfikowano problem braku ich koordynacji. Wypracowano liczne instrumenty zarządzania ryzykiem środowiskowym, które pozostawały wzajemnie niezależne i niezintegrowane. Brak harmonizacji powoduje dzisiaj niewykorzystanie ich całego potencjału. Monografia odnosi się do możliwości integracji ubezpieczeń środowiskowych i systemów zarządzania środowiskowego zgodnych z normą ISO 14001. Sektor ubezpieczeń zauważył potencjał zależności tych instrumentów już w latach dziewięćdziesiątych, tuż po ogłoszeniu normy ISO 14001. Wiele barier spowodowało jednak, że do dziś nie został on należycie wykorzystany. Badania, których wyniki zaprezentowano w opracowaniu, stanowią przyczynek do rozwoju platformy integracji analizowanych narzędzi w przyszłości. Systemy zarządzania środowiskowego ISO 14001 przedstawione zostały na tle rozbudowanej sieci determinant rozwoju rynku ubezpieczeń środowiskowych. Wsparta badaniami empirycznymi analiza teoretyczna stanowi kompleksowe opracowanie relacji analizowanych instrumentów. - od Autorki
.png)
.jpg)
.png.png)
.png)
