Wraz z publikacją tej książki ks. Antonio Sorrentino włącza się w dyskusję na temat reformy liturgicznej przygotowanej przez Sobór Watykański II, którą interesują się żywo nie tylko liturgiści i duszpasterze. W swej pracy stara się przede wszystkim, by dyskusja ta nie zmierzała w kierunku pozycji skrajnych i nie zawsze budujących. Ksiądz Sorrentino miał okazję ku temu, by zarówno w czasie studiów, jak i w praktyce duszpasterskiej osobiście zapoznać się ze sposobem sprawowania liturgii przed soborem i po nim. Stara się być bezstronny w omawianiu poszczególnych aspektów liturgii. Wypowiadając umotywowane i jednoznaczne tak na rzecz reformy, podziela jednak dyskomfort, jaki odczuwają kapłani i wierni, kiedy natrafiają na ekscesy obrzędowe, które doprowadziły niektórych do opłakiwania sposobu sprawowania liturgii w rycie potrydenckim i domagania się powrotu do niego. Autor eksponuje jasno racje zarówno tych, którzy bronią reformy, jak też i tych, którzy ją kontestują w całości lub w części. W sposób obiektywny próbuje dotrzeć nie tylko do ich zamierzonych intencji, lecz nade wszystko do ich ducha wiary i miłości wobec Kościoła. Stosowne i częste przywoływanie w książce dokumentów magisterium Kościoła, jak też dzieł teologów, liturgistów i duszpasterzy angażujących się w omawiane kwestie, sprzyja wyrobieniu sobie dosyć kompletnego obrazu na temat tego, co służy reformie i ją rozwija oraz co jej nie odpowiada i ją fałszuje. Ksiądz Antonio Sorrentino z wielkim spokojem i niewzruszoną wiarą w nieustanne działanie Ducha Świętego rozważa wszelkie kwestie związane ze zreformowaną liturgią. Takie podejście owocuje zdrowo pojętym dystansem, a jednocześnie pogłębioną refleksją nad sensem propozycji stawianych dziś w liturgicznej debacie. Już sam tytuł książki, choć krótki, pobudza każdego zarówno zwolenników posoborowej reformy liturgicznej, jak i jej przeciwników do spokojnego dialogu w odkrywaniu istoty Eucharystii.
.png)
.jpg)
.png.png)
.png)
