Naczelnym celem badawczym prezentowanej monografii jest analiza konstytucji państw pojugosłowiańskich, przede wszystkim mając na względzie legitymizację/uprawomocnienie w ich zapisie ustroju politycznego. Zagadnienie to jest szczególnie interesujące dla politologa zajmującego się przemianami ustrojowymi państw współczesnych. Powstanie samodzielnych siedmiu państw: Republiki Słowenii, Republiki Chorwacji, Republiki Macedonii,Bośni i Hercegowiny, Republiki Serbii, Czarnogóry, Republiki Kosowa, które nastąpiło na przełomie XX i XXI wieku jako wynik rozpadu struktury Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Jugosławii, zmusza do ustalenia zarówno kwestii ustroju politycznego każdego państwa, jak też skłania do odpowiedzi na pytanie, czy ustrój polityczny każdego z tych państw jest w wystarczający sposób uprawomocniony/legitymizowany w akcie prawnym temu służącym. Oczywistym bowiem jest, że każde państwo, będąc polityczną organizacją społeczeństwa, by za tak kategoryzowaną organizację mogło być uznane, musi posiadać ustawę zasadniczą z cechami jej przynależnymi. Wszystkie wymienione państwa, obecnie funkcjonujące jako w pełni samodzielne, posiadają własne ustawy zasadnicze, które legitymizują/uprawomocniają deklarowany przez ich ustrojodawców ustrój polityczny.
.png)
.jpg)
.png.png)
.png)
