Tom ten ukazuje dwuznaczność życia i niwelującą je obecność Ducha Bożego. Życie wieczne niedwuznaczne jest możliwe w Duchu jako realizacji w człowieku statusu boskiego synostwa; człowiek jako współbytując z innymi ludźmi osiąga swe właściwe esencjalne powołanie w historii, płynącym z centrum historii (z Chrystusa) urzeczywistnianiu Królestwa Bożego. Stanowi ono kres i cel historii, jest właściwą odpowiedzią na ukryte w ludzkiej sytuacji pytanie o sens wspólnotowego życia i działania.