Po ukazaniu tragizmu ludzkiego upadku jako przejścia od bytu esencjalnego do egzystencjalnego rozważa wydarzenie Nowego Bytu w Jezusie jako w Chrystusie. W Chrystusie tym Nowym Bycie, ustanawiającym ponowną jedność między stworzeniem a samobytem, możliwe jest przezyciężenie ludzkiego wyobcowania, a więc grzechu i odkrycie sensu własnej egzystencji. Chrystus jest więc mocą zbawienia, partycypacji w Nowym Bycie; stąd też orędzie chrześcijańskie jest ściśle biorąc orędziem o Synu Bożym, w którym działa i uobecnia się bóg, o egzystującym i zarazem pokonującym egzystencję Chrystusie, jest orędziem chrystologicznym.