Oceniając przeczytaną książkę, stwierdzam, że dowodzi ona wysokich kwalifikacji badawczych dr Marty Sobieszewskiej oraz niewątpliwych kompetencji w dwóch dyscyplinach: lingwistyce i prawie. Autorka monografii wykazała się, po pierwsze, doskonałą znajomością literatury przedmiotu, do której podeszła w sposób krytyczny, bez śladu bałwochwalstwa wobec uznanych nazwisk; wykorzystała je w sposób inteligentny dla zaproponowania własnej wizji opisywanych zjawisk, na które, notabene, nie zwracano dotychczas należytej uwagi. Po drugie, dobrała poprawnie przykłady, przekopując się przez teksty o bardzo specyficznej stylistyce. Po trzecie, zaprezentowane analiza i interpretacja wybranych danych są subtelne i dokonane zgodnie z regułami sztuki, argumenty przytaczane na poparcie głoszonych tez trudno podważyć. Wszystko to prowadzi do wniosku, że mamy oto do czynienia z pracą w pełni dojrzałego naukowca.